Święto Niezapominajki

SCENARIUSZ OBCHODÓW ŚWIĘTA NIEZAPOMINAJKI
15 MAJA

Przeznaczony dla klas I – III szkoły podstawowej Autorzy: mgr Jolanta Kolbusz, mgr Mariola Przebieracz -SP nr 1, Gliwice Temat dnia: Klasowy dzień „ Stop przemocy !” – Święto Niezapominajki

Cele ogólne:

• Zapoznanie z historią Święta Niezapominajki Zapoznanie z pojęciami „przemoc”, „ agresja”
• Wdrażanie do umiejętności rozpoznawania i nazywania uczuć
• Wdrażanie do umiejętności pokojowego rozwiązywania konfliktów
• Kształtowanie umiejętności wyjaśniania nieporozumienia bez zastosowania przemocy i agresji
• Uwrażliwianie na konieczność właściwego odnoszenia się wobec innych
• Kształtowanie uczucia empatii
• Wdrażanie do zgodnej pracy w grupie
• Rozwijanie wielopłaszczyznowej wyobraźni ucznia

Cele szczegółowe:

Uczeń:

• zna historię Święta Niezapominajki zna pojęcia: przemoc, agresja potrafi rozpoznawać i nazywać uczucia potrafi określić cechy charakteru
• potrafi pokojowo wyjaśniać i rozwiązywać nieporozumienia ,konflikty umie ocenić postępowanie bohatera
• potrafi zgodnie współpracować w grupie
• umie tworzyć pomysłowe prace plastyczne

Metody:

• słowne
• drama
• praktycznego działania
• Formy:
• indywidualna zróżnicowana, jednolita
• grupowa jednolita
• zbiorowa

– 2 –

Środki dydaktyczne:
karty z rysunkami do określania uczuć, tekst bajki terapeutycznej „ Na łące”, ilustracje owadów łąkowych, arkusze szarego, białego papieru, materiały plastyczne do wykonania kwiatów niezapominajek, płyta CD z muzyką terapeutyczną, plakat „Moje uczucia tutaj i teraz…”

PRZEBIEG:

1.Powitanie w kręgu – Zabawa „Określ swój nastrój”: uczeń za pomocą ruchów ciała określa, w jakim jest nastroju. N. demonstruje kartki z buźkami określającymi różne uczucia. Uczniowie próbują nazwać je i podać przykłady sytuacji charakteryzujących dane uczucia.
2. Uświadomienie celu obchodów klasowego Święta Niezapominajki, N. opowiada historię tego święta. Załącznik nr 1.
3. Uczniowie przygotowują, prezentują indywidualnie lub w parach dramę według opowiadania N.:
Jesteś mieszkańcem pięknego, ogromnego domu. Masz własny plac zabaw, wymarzony pokój i wiele wspaniałych zabawek. Jesteś bardzo samotny, bo nie masz przyjaciela. Którą z postaci literackich zaprosiłbyś do zabawy i dlaczego?
4. Określanie pozytywnych i negatywnych cech charakteru – praca w grupach. Uczniowie dwóch grup zapisują na kartkach swoje pomysły na temat „Pozytywne cechy charakteru, które zjednują przyjaciół”. Uczniowie następnych dwóch grup proponują negatywne cechy charakteru sprzyjające utracie przyjaciela. Demonstracja i omówienie prac grup.
5.Wysłuchanie bajki terapeutycznej „ Na łące” czytanej przez N., ocena postępowania bohatera, próby nadawania tytułu bajce.
6.Rozmowa na temat zjawiska agresji :
a)Co to jest według was agresja ? Podajcie przykłady.
b)Jak się czujecie, kiedy jesteście świadkami agresji ? Co możecie zrobić w takiej sytuacji ?

– 3 –

c)Jak się czujecie, kiedy jesteście uczestnikami sytuacji konfliktowych ? Co możecie zrobić w takich sytuacjach ?
7. Zabawa „Wybierz przyjaciela”. W oparciu o tekst wysłuchanej bajki uczniowie muszą zdecydować, czy wybierają trzmiela czy mrówki, motyle, pszczoły i bąki na swojego przyjaciela. Dzieci ustawiają się pod ilustracjami trzmiela lub innych owadów łąkowych, które N. powiesił na przeciwległych ścianach sali lekcyjnej. Uczniowie uzasadniają swój wybór.
8.Zabawa ruchowa „Trzmiel oraz mrówki, motyle, pszczoły i bąki” ( analogiczna do zabawy „Murarz” )
9.Rysowanie przez przedstawicieli grup na tablicy twarzy wyrażających uczucia. Grupa odgaduje, jakie uczucia przedstawia rysunek.
10. „Kwiat Niezapominajki” – praca plastyczna. Uczniowie w grupach wykonują, dowolną techniką, pracę plastyczną na powyższy temat. W tle słychać dźwięki muzyki terapeutycznej ( płyta CD ).Po wykonaniu pracy, podczas prezentacji, grupa musi określić adresata swojej pracy, podać nazwę wykonanej niezapominajki i jej właściwości, np.: „Uśmiechnięta niezapominajka” – dla wszystkich smutnych, zmartwionych osób, których jej dotknięcie przywraca radosne uczucia.
11. Ocena prac, wybór najciekawszych – uzasadnienie.
12. Propozycje dzieci odnośnie przeżycia Dnia Niezapominajki w ich domach.
13. Dzielenie się wrażeniami z obchodów Święta Niezapominajki w klasie.
14.Wykonanie przez każdego ucznia według swojego pomysłu rysunku na plakacie „Moje uczucia tutaj i teraz wyglądają tak…”
15. Pożegnanie w kręgu – wspólne śpiewanie piosenki „Chociaż mało mamy lat”.
Powyższy scenariusz został opracowany w oparciu o Część 4 „Rozwiązywanie konfliktów” pakietu edukacyjnego międzynarodowego programu promocji zdrowia psychicznego dla dzieci „Przyjaciele Zippiego”. Program ten kl. 0 i kl. I c zrealizowały w roku szkolnym 2007 / 2008. 

– 4 –

Załącznik nr 1

Święto Niezapominajki obchodzone jest od 2002 roku. Ogłoszono je dzięki inicjatywie redaktora Andrzeja Zalewskiego z „Eko radia”. Ponieważ Holendrzy słyną z tulipanów, Francuzi z konwalii, Anglicy kojarzeni są z hiacyntami red. Zalewski zaproponował skromny kwiat – niezapominajkę, jako kwiatowy symbol Polski. „Intencja święta jest jedna: niech niezapominajka zbliża ludzi i uczy Polaków wzajemnej serdeczności. Święto Niezapominajki to święto ludzi serdecznych – serdecznych Polaków” – powiedział pomysłodawca. Święto Niezapominajki jest uniwersalnym świętem: przypomina nie tylko o bogactwie i pięknie ojczystej przyrody ale także o osobach, które kochamy. Organizując to święto w klasie staramy się nie tylko rozbudzić w dzieciach miłość i szacunek do otaczającej przyrody. Wierzymy, że w tym klasowym dniu, obchodzonym pod hasłem „Stop przemocy !”, uda nam się w naszych wychowankach wyzwolić takie pozytywne uczucia i postawy jak empatia, przyjaźń, tolerancja, serdeczność.

– 5 –

Załącznik nr 2
Edward Przebieracz
Na łące

Zdumiały się mrówki, motyle, pszczoły oraz bąki,
gdy pewien trzmiel ogłosił się królem łąki.
„Macie tylko mnie słuchać, tylko mnie służyć,
świętego spokoju nigdy mi nie burzyć !

Gdy wydam rozkaz – w mig go wykonać należy !
Bym miał brzuch pełny – na tym tylko mi zależy !
Nie obchodzą mnie wasze troski i niedole!
Zamiast skarg i narzekań wiatru słuchać wolę !”.

Straszył, groził, owady obrażał, przezywał,
małych czy dużych od rana brzydko nazywał,
a jeśli śmiał nie słuchać go owad który
natychmiast przeróżne wymyślał tortury.

Chwastami nazwał trawy, kwiaty i zioła
– miały bić pokłony do samego czoła,
utulić do snu wonnymi zapachami,
nad jego sypialnią być baldachimami.

Lecz pewnego dnia stała się rzecz niesłychana:
trzmiel był wielce chory od samego rana:
jęczał , skrzeczał, pocił się , miał dreszcze,
brzuch go bolał, głowa i skrzydła jeszcze.

Nie było na łące żadnego doktora,
pomyślał: Umierać mi przyszła chyba pora.
Przez cały wieczór i jeszcze do północy,
krzyczał, darł się w niebogłosy, wzywał pomocy.

W tym czasie trwała już narada:
Czy pomóc okrutnikowi wypada ?
Radziła burzliwie wiosenna łąka,
od północy aż do pierwszego słonka.

Rankiem poczekali aż zejdzie z łąki rosa,
by miłością utrzeć trzmielowi nosa:
zaparzyli pachnącego rumianku ziele,
dali mu pić, zrobili okłady na ciele.

– 6 –

A teraz uwierzycie mi na słowo chyba:
już wieczorem trzmiel był zdrów jak koń albo ryba.
Zwołał mrówki, motyle, pszczoły także bąki,
trawy, kwiaty oraz zioła z majowej łąki,
wszystkich ściskał, całował, szczerze przepraszał,
a na dodatek na bal dziękczynny zapraszał.

Z tej historii taka płynie mądra nauka : Umieć z innymi żyć – to jest prawdziwa sztuka !

Powyższa bajka terapeutyczna została specjalnie napisana dla potrzeb scenariusza obchodów Święta Niezapominajki w kl. I – III, autorzy: mgr Jolanta Kolbusz, mgr Mariola Przebieracz -SP nr 1, Gliwice.